ရိုဟင္ဂ်ာအမ်ဳိးသမီးေတြကို အကာအကြယ္ေပး အသိအမွတ္ျပဳတန္ဖိုးထားမႈေတြလိုအပ္ေန

ရိုဟင္ဂ်ာအမ်ဳိးသမီးေတြကို အကာအကြယ္ေပး အသိအမွတ္ျပဳတန္ဖိုးထားမႈေတြလိုအပ္ေန


Myanmar Muslim Media မွ ကူးယူ​ေဖာ္​ျပပါသည္​။

ႏိုင္ငံတကာအမ်ဳိးသမီးမ်ားေန႔မွာ ICMC က ရိုဟင္ဂ်ာအမ်ဳိးသမီးေတြကိုအာရံုစိုက္မိခ့ဲၾကပါတယ္။ သူတို႔ေတြဟာ တရား၀င္အသိအမွတ္ျပဳျခင္းမခံရသလို မၾကာခဏႏွိပ္ကြပ္မႈခံေနရပါတယ္။ အကာအကြယ္ရဖို႔အတြက္ သူတုိ႔ေတြဟာ တတိယႏိုင္ငံကုိထြက္ေျပးခိုလံႈေနရပါတယ္။ ဒီလိုအခါသမယမွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြဟာ Amina ရဲ႕ဘ၀ဇာတ္ေၾကာင္းကိုေဖာ္ျပၿပီး ရိုဟင္ဂ်ာေတြရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ စိန္ေခၚမႈေတြ အခက္အခဲေတြက ကမၻာတစ္၀န္းလံုးမွာရွိတဲ့ အမ်ဳိးသမီးထုတစ္ရပ္လံုး သူတို႔ရဲ႕ရပိုင္ခြင့္အခြင့္အေရးအတြက္ အားအင္ျဖစ္ေစပါတယ္။

အသက္ ၃၁ႏွစ္အရြယ္ ရိုဟင္ဂ်ာအမ်ဳိးသမီး Amina ဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံ ရခိုင္ျပည္နယ္ကျဖစ္ပါတယ္။ သူမရဲ႕ႏိုင္ငံမွာ သူမရဲ႕တရား၀င္အခြင့္အေရးဆံုးရံႈးေနရၿပီး ႏွိပ္ကြပ္မႈေတြကေနလြတ္ေျမာက္ေအာင္ မေလးရွားကို ၂၀၁၁ခုႏွစ္မွာထြက္ေျပးခိုလံႈခဲ့ပါတယ္။ “မေလးရွားက UNHCR မွာ ဒုကၡသည္တစ္ေယာက္အျဖစ္မွတ္ပံုတင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လုပ္ေဆာင္မႈေတြကရွည္ၾကာၿပီးေတာ့ ရႈတ္ေထြးမႈေတြရွိတာေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံထဲမွာက်န္ခဲ့တဲ့ကၽြန္မမိသားစုကုိေထာက္ပံ့ႏိုင္ဖို႔အတြက္ အလုပ္ရွာခဲ့ရပါတယ္။ ကၽြန္မမွာ အသက္ ၁၈ႏွစ္ကေန ၃၀ၾကားရွိတ့ဲ ညီအစ္မသံုးေယာက္ရွိပါတယ္။ အစ္ကိုျဖစ္သူက ငွက္ဖ်ားေရာဂါေၾကာင့္အေၾကာေသခဲ့ရပါတယ္။ သူကေလးတုန္းက က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈကို မရခဲ့တာေၾကာင့္ျဖစ္ပါတယ္။ သူကအသက္၃၅ႏွစ္ရွိၿပီ စကားလည္းမေျပာႏိုင္ဘူး သူ႔ဘာသာသူသြားလာႏိုင္ျခင္းမရွိသလို ထမင္းစားႏိုင္စြမ္းလည္းမရွိပါဘူး။ ကၽြန္မအေမက သူ႔ကိုျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ေနရပါတယ္။ ကၽြန္မတစ္မိသားစုလံုး ရန္ကုန္မွာေနၾကပါတယ္။ သူတို႔ေတြအဲဒီကိုေရာက္ဖို႔အတြက္ ႀကီးမားတဲ့အႏၱရာယ္ေတြႀကံဳခဲ့ရပါတယ္။ ရိုဟင္ဂ်ာေတြဟာ ႏွိပ္ကြပ္ခံထားရၿပီးေတာ့ ျပည္နယ္ဌာနေတြက ထိန္းခ်ဳပ္ထားပါတယ္။ သူတို႔ေတြကိုႏိုင္ငံအတြင္းလြတ္လပ္စြာသြားလာႏိုင္ဖို႔ ပိတ္ပင္ထားပါတယ္။ ရိုဟင္ဂ်ာေတြဟာမၾကာခဏဆုိသလို အေၾကာင္းျပခ်က္မရွိပဲ ရဲေတြရဲ႕ဖမ္းဆီးျခင္းကိုခံရပါတယ္။ ၿပီးေတာ့သူတို႔ေတြဟာႏိွပ္စက္ခံရပါတယ္။ အဖမ္းခံလိုက္ရတာနဲ႔ ဘာျဖစ္မလဲဆိုတာမေျပာႏိုင္ေတာ့ဘူး အဲဒီမွာေနရတဲ့ဘ၀က အရမ္းကိုအႏၱရာယ္ရွိတယ္”လို႔ Amina ကေျပာဆုိခဲ့ပါတယ္။

ရိုဟင္ဂ်ာအမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ Amina ဟာတကၠသိုလ္အဆင့္ထိ္ပညာသင္ယူႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါျမန္မာႏိုင္ငံမွာအရမ္းကိုရွားပါးတဲ့ျဖစ္စဥ္ပါပဲ။ “ကၽြန္မကံေကာင္းခဲ့တာပါ ကၽြန္မမိသားစု အထူးသျဖင့္ကၽြန္မအေမက ကၽြန္မတကၠသိုလ္တက္ေရာက္ႏိုင္ဖို႔ အားေပးေထာက္ပံ့ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မသင္ယူခ်င္ခဲ့တဲ့ ဘာသာရပ္ကိုေတာ့သင္ယူခြင့္မရခဲ့ပါဘူး ရန္ကုန္မွာႏိုင္ငံတကာ လူမႈဆက္ဆံေရး ဒီဂရီဘာသာရပ္ကို ေလွ်ာက္ထားခဲ့တာပါ။ ဒီဘာသာရပ္ကိုကၽြန္မ မသင္ယူႏိုင္ခဲ့ပါဘူး ရန္ကုန္ကိုခရီးထြက္ဖို႔က ရိုဟင္ဂ်ာေတြကို တားျမစ္ပိတ္ပင္ထားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ရခိုင္ျပည္နယ္ထဲက စစ္ေတြၿမိဳ႕မွာ အဂၤလိပ္စာကိုေလ့လာသင္ယူခဲ့ပါတယ္” လို႔သူမကေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံမွာရိုဟင္ဂ်ာေတြရဲ႕အေျခအေနက အရမ္းကိုခက္ခဲပါတယ္ ဒါေပမယ့္ ရိုဟင္ဂ်ာအမ်ဳိးသမီးေတြဆို ပိုၿပီးေတာ့ဆိုးရြားတယ္။ အမ်ဳိးသမီးေတြဟာ ပညာသင္ယူဖို႔မလိုဘူးဆိုတဲ့အယူအဆကေတာ္ေတာ္ေလးကို ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနတာေၾကာင့္ျဖစ္ပါတယ္။ အမ်ဳိးသမီးေတြဟာအိမ္မွာပဲေနၿပီး အိမ္ေထာင္မႈကိစၥေတြ ကေလးေတြကိုေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ပဲလို႔ ယူဆသတ္မွတ္ထားတာေၾကာင့္ျဖစ္ပါတယ္။ “ရိုဟင္ဂ်ာအမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ပညာေရးကိုႀကိဳးစားဖို႔ အရမ္းကိုရဲရင့္ရတယ္”လို႔ Amina ကဆိုပါတယ္။

ရခိုင္ျပည္နယ္ကေန Amina ဟာရန္ကုန္ကိုတရားမ၀င္ခရီးထြက္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ ေတာင္ဘက္ကို ဘတ္စ္ကားနဲ႔ဆက္သြားတယ္ေနာက္ ရထားနဲ႔ထပ္သြားတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူမဟာမေလးရွားကိုေျခခ်ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ “ဒါအရမ္းကိုစြန္႔စားရာက်တယ္ဆိုတာ ကၽြန္မသိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ကၽြန္မမွာေရြးခ်ယ္စရာမရွိပါဘူး ျမန္မာႏိုင္ငံမွာက်န္ခဲ့တဲ့ကၽြန္မမိသားစုကိုေထာက္ပံ့ေပးရမယ္ေလ။ သူတို႔ေတြဟာ ရိုဟင္ဂ်ာေတြျဖစ္တာေၾကာင့္ အလုပ္လုပ္လို႔မရပါဘူး။ သူတို႔ေတြကို အလုပ္သမားအျဖစ္လည္း အသိအမွတ္မျပဳထားပါဘူး။ ကၽြန္မအစ္ကိုဟာ အေၾကာေသေရာဂါျဖစ္ေနရတယ္ သူ႔ကိုေဆး၀ါးဆိုင္ရာေစာင့္ေရွာက္မႈေပးဖို႔လိုအပ္တယ္။” လုိ႔သူမကဆိုပါတယ္။

“ကၽြန္မမိသားစုလည္း က်န္းမာေရးျပသနာေတြရွိေနပါတယ္။ သူတိုေတြက အသက္လည္းႀကီးေနၿပီ။ သူတုိ႔ကိုကၽြန္မထပ္မေတြ႔ႏိုင္ေတာ့မွာကို အရမ္းကိုစိုးရိမ္မိတယ္။ သူတို႔ကိုထပ္ေတြ႔ႏိုင္ဖို႔တစ္ခုတည္းေသာအခြင့္အေရးကေတာ့ တတိယႏုိင္ငံမွာအေျခခ်ၿပီးႏိုင္ငံသားခံယူၿပီးေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံကို တိုးရစ္တစ္ေယာက္လိုျပန္လာႏိုင္မယ္။ ကၽြန္မသာတစ္ခုခုျဖစ္သြားရင္ သူတို႔ေတြဆက္လက္ရပ္တည္ႏိုင္မွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး မိသားစုထဲမွာကၽြန္မတစ္ေယာက္ပဲ ၀င္ေငြရွိေနတာ”လို႔ Amina ကရွင္းျပခဲ့ပါတယ္။

Amina က လက္ရွိမေလးရွားက NGOs ေတြမွာ စကားျပန္အေနနဲ႔ ေကာ အဖြဲ႔အစည္းေလ့က်င့္ေရးသမားတစ္ေယာက္အျဖစ္န႔ဲပါ အလုပ္လုပ္ေနပါတယ္။ သူမအလုပ္ရဲ႕တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းအျဖစ္ လိင္ပိုင္းဆိုင္ရာအရေကာ က်ားမခြဲျခား ႏွိပ္ကြပ္ေစာ္ကားခံေနရတဲ့ ရိုဟင္ဂ်ာေတြကို ကူညီေပးႏိုင္ပါတယ္။ “ကၽြန္မရဲ႕လူမ်ဳိးေတြကို ကူညီဖို႔အခြင့္အလမ္းရတာအတြက္ ကၽြန္မ၀မ္းသာမိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မဒီထက္ပိုလုပ္ႏိုင္ေသးတယ္လို႔ ခံစားရတယ္ ကၽြန္မမွာအိပ္မက္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မရဲ႕ပ်ံသန္းေနတဲ့အေတာင္ပံေတြ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေနၿပီ အေၾကာင္းက ကၽြန္မဟာႏိုင္ငံမဲ့ လူသားတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနရတယ္ေလ ကၽြန္မပ်ံသန္းခ်င္သေလာက္ မပ်ံသန္းႏိုင္ဘူး” လို႔သူမကရွင္းျပခဲ့ပါတယ္။

ရိုဟင္ဂ်ာအမ်ဳိးသမီးေတြမွမဟုတ္ပါဘူး ဆီးရီးယား ဆိုမာလီယာ နဲ႔ တစ္ျခားႏိုင္ငံအမ်ားစုက အမ်ဳိးသမီးေတြလည္း ကာကြယ္မႈ ေထာက္ပံ့မႈေတြလိုအပ္ပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕အစြမ္းအစေတြကို ေဖာ္ထုတ္ျပသႏိုင္ဖို႔ ေထာက္ခံအားေပးမႈေတြလိုအပ္ပါတယ္။ အမ်ဳိးသမီးေတြက မိခင္ေတြ ဇနီးမယားေတြဆိုတာထက္ ပိုပါတယ္။သူတို႔ေတြဟာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းေတြကိုအက်ဳိးျပဳေပးႏိုင္တဲ့ သူေတြျဖစ္ၾကပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ကမၻာႀကီးကိုပိုေကာင္းတဲ့ေနရာတစ္ခုျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးေပးႏိုင္တဲ့ အစြမ္းအစေတြသူတို႔ဆီမွာ ရွိပါတယ္။

Source      : ICMC.net
ဘာသာျပန္    : ေညာင္နီရြက္​